Litratong Pinoy: LILA (Violet)

Ito na ang pinakamalapit kong karanasan sa pagiging milyonaryo. Ang isang dolyar ng panahong ito ay katumbas ng 8,500 rupiah. Kaya't nung ipinapalit ko ang aking baong $200 dollars, nakahawak ako ng 1.7 milyong rupiah! Mura ang pagkain at bilihin sa Indonesia kung kaya nama'y malayu-layo rin ang inabot ng aking milyones.

Pakikipagsapalaran lang ang magpapalit ng pera. Madalas ay barat ang mga hotel. Ang mga nasa loob-loobang nagpapalit ng pera naman ay nakakatakot puntahan, bagaman mas galante sila. Nakabisita kami ng di bababa sa limang palitan ng pera bago kami nagpasya na tangkilikin ang isang tinadahan na pinakamataas ang palit kung ihahambing sa aming ibang napuntahan. Masaya ang lahat.

Hanggang sa sumilip kami sa katabing tindahan na ang palitan ay 9,100 rupiah kada dolyar.

Para sa ang aking ibang kuwentong Indones / For my other Indonesian tales:
Sidetrip to Indonesia

LILA = VIOLET This is the closest I have ever been to being a millionaire. At this time that we were in Indonesia, the exchange rate was 8,500 rupiah to a dollar. So when I had my $200 pocket money exchanged, I had 1.7 million rupiah on hand! The food and other goods did not cost too much so much; my millions went a long way.

It was an adventure to have our money changed to the local currency. The hotel's rate was the worst. It was too scary to venture into the innermost recesses of streets which were said to give the best rates. We had to visit at least five money changers before we settled on exchanging our dollars with a store that gave the best value among the others we visited. Everybody was glad our perseverance paid off.

Until we peeked into the shop next door where the exhange rate was 9,100 rupiah to a dollar.

Sari Pan Pacific Hotel, Jakarta, 2007, using a digicam.

Litratong Pinoy: KAHEL (Orange)

Agaw-pansin ang matingkad na kulay ng kahon na ito sa tabi ng isang himpilan ng bus, malapit sa binisita naming tanggapan ng Pulahang Krus ng Finland. Ano nga ba ito? Dito inihuhulog ang mga sulat para maihatid ng mga kartero ng korporasyon ng Posti. Naaalala nyo pa ba iyon? Ang mga liham na dinidikitan ng selyo? =]

Ang pangongolekta ng gamit at bagong selyo ang isa pa rin sa mga pinakapaborito kong pinagkakaabalahan. Kapag may pagkakataon akong maglakbay sa ibang bansa, ang kanilang mga post office, bilihan ng selyo, o museo na nagpapakita ng kasaysayan ng kanilang mga selyo ang una kong pinupuntahan. Sinisiguro ko na bawat bansa o/at siyudad na mabisita ko ay makapag-uwi ako ng kahit isa man lamang na alaalang selyo. Maging mga kaibigan o kamag-anak na lumalabas ng bansa ay hinihiritan kong uwian ako ng kakaibang selyo ng bansang panggagalingan nila.

Pwede rin ang magnet hehe

KAHEL = ORANGE This brightly colored box caught my attention as I was waiting for the bus to take us back to the city after visiting the office of the Finnish Red Cross. What do you think this is? It's actually a mailbox where you drop letters that you wish to send via the carriers of the Finnish postal corporation Posti. Do you still remember mailing letters that need stamps?

Stamp collection or philately is one of my life's passions. Whenever I visit another city or a country, I make it a point to visit their post office, a place I can purchase stamps, or their postal museum. I see to it that I have at least one stamp to represent that city or country in my collection. I also badger friends and relatives to bring home or send over stamps for my collection and nothing else.

But magnets will likewise do hehe

near the city of Tampere, Finland, 2007, using a digicam.

Litratong Pinoy: ASUL (Blue)

Pangarap ko na makabuo ng isang libro ng mga larawan at kwento sa likod ng mga pananda sa pagitan ng mga bayan o lalawigan. Ang higanteng isda na ito sa Gumaca ay isa sa mga pinakapaborito ko; ang kanyang kanugnug na Look ng Lamon ang lugar kung saan ko gustong isabog ang abo ng aking mga labi. Para sa akin, kumpleto ang larawan na ito: ang mga gawa ng tao na kinagigiliwan ng isang manlalakbay na tulad ko- ang aking lumang sasakyan at isang interesanteng tanawin ay nalulukuban ng hiwaga ng kalikasan- langit... karagatan...

Ang buong kwento ng paglalakbay na ito ay matatagpuan dito. Pakisadya kung may labis kayong panahon =]

ASUL = BLUE One of my ultimate dreams is to publish a book of photographs of the boundary markers between Philippine towns and cities and provinces plus their accompanying tales. This giant fish is one of my favorites. The waters of Lamon Bay adjacent to it shall be the final resting place of my ashes. For me, this is a perfectly framed snapshot of my life as a traveler: my trusty decade-old car, a point of cultural interest, under a canopy of blue skies, cradled by the sea...

More details of this roadtrip can be found here. Kindly drop by if you have the time.

Along the Maharlika Highway, Gumaca, Quezon border, 2007, using my Canon A430 digicam.

Litratong Pinoy: PULA (Red)

Isang karagatan ng pula ang malaking bahagi ng Baguio City noong isang linggo. Mistulang buong Kamaynilaan ay naroroon! Ang mga lugar na magkakalapit, oras ang bibilangin para matawid =0 Bagaman ganoon ang nangyayari, ang ganda, lamig, at akit ng siyudad ay nananatili pa rin nguni't marahang nagbabago...

PULA = RED Baguio City was awash with red brake lights as virtually the entire Metro Manila ascended to the Summer Capital for the long holidays. It took eons to get from one place to another! But having said that, Baguio's beauty, cool climate, and overall charm remains, while the world becomes privy to its evolving character...

near Pacdal, Baguio City, December 2008, using my Sony DSC P-32.

Litratong Pinoy: FREESTYLE

Hindi kumpleto ang pagpunta sa Sagada, Mountain Province kung hindi mo nasisilayan kanyang mga kuweba at makapagtampisaw sa batis na dumadaloy sa loob ng mga ito. Ang mga naturang kuweba ay talagang kailangang dayuhin at sadyain; kailangang baybayin ang mga matatarik at madulas na batuhan upang makalusong sa mga naturang hiwaga ng kalikasan. Ang nasa larawan sa itaas ay isang inukit na pinadaling hagdan pababa sa mga kuweba; gayunpaman, ito ay may kadulasan pa rin at nakakakaba. Subali't sobrang sulit naman kapag narating mo ang mga kuweba sa dulo nito.

Sa bagong taon, nawa'y matuto tayong lahat na palakasin pa ang ating mga loob na suungin ang mga hamon ng buhay. Nawa'y huwag tayong patalo sa mga pansamantalang hirap upang malasap ang mas tumatagal na ligaya ng mga matutupad na pangarap. Nawa'y timplahan natin ng pasensya ang sipag, ng pag-asa ang sigasig, ng talino ang kapusukan.

Isang pinagpalang bagong taon sa ating lahat!

--==+==--

A trip to Sagada would not be complete without visiting the caves and waterways flowing through them. Getting to the caves though can be hardwork, as you need to slither through steep, rocky nook and crannies. Some areas have steps- like the ones above- have been hewn out of the rocks to make ambling down easier; nonetheless, the walk up or down can still be a slippery experience. But once you get to the caves below and marvel at nature's handiwork, it makes everything worthwhile.

In the new year, may we all be more courageous in facing life's challenges. May we never let temporary difficulties get in the way of us reaching for our dreams. May we temper hardwork with patience, eagerness with hope, the sense of adventure with wisdom.

A blessed new year to all of us!


Sagada, Mountain Province, 2006, using my Canon A430 digicam.