Litratong Pinoy: LANSANGAN (Road)

Ang mga panandang ito ay matatagpuan sa magkabilang gilid ng mga pangunahing lansangan sa Pilipinas. Inihahayag ng taas na numero ang kasalukuyang layo mo sa punung pananda (Kilometer Zero) na matatagpuan sa tapat ng bantayog ni Dr. Jose Rizal sa Luneta sa Maynila, samantalang ang ilalim na numero naman ay kumakatawan sa layo mo sa susunod na bayan o siyudad na ang pangalan ay nagsisimula sa titik sa ibabaw nito.

Ito na marahil ang pinakamalayong napuntahan ko sa Pilipinas, kung ang pagbabatayan ay ang mga pananda ng layo. Ang larawang ito ay kinuha 1,853km mula sa Maynila at 31km mula sa Datu Odin Sinsuat, Maguindanao. Ilang metro lang ang layo nito sa katedral ng Cotabato City, na ang katapat ay isang branch ng McDonald's.

Kahit saan ako mapadpad, iba't ibang mukha man ang nakikita ko; iba't iba man ang kulay ng traysikel o kakaning nilalako sa mga tindahan; sari-sari man ang gusali at gulay na tila nakatanim nang buong luwag o sinsin- may humahabi at nag-uugnay sa ating mga Pilipino na likas na atin. Hindi ko ito nahahanap sa mga kalye ng Amerika at Europa, ni sa ibang bansa sa Asya.

Hindi ko pa rin matukoy kung ano *iyon*, pero nadarama ko *siya*. At isa *siya* sa mga ipinagpapasalamat ko tuwing naglalakad-lakad ako sa mga lansangan ng Pilipinas.

LANSANGAN = ROAD Markers such as this sit on either side of the main highways of the Philippines. The top number details your current distance from the Kilometer Zero situated across the Rizal Monument in Luneta located in the Philippine capital of Manila, while the lower number represents the distance to the next town or city, whose name begins with the letter above it.

As indicated from among the kilometer markers that have come my way, this is probably the farthest I've been from Manila. This photo was taken in Cotabato City, 1,853kms away from the capital, 31kms from the next town of Datu Odin Sinsuat, Maguindanao province, a few meters away from the metropolitan cathedral which had a McDonald's just across it.

In all my travels in the Philippines, whenever I see different faces, experience various flavors, am mesmerized by buildings, enjoy tricycle rides, there is a *something* that binds us Filipinos together, *something* that is particularly absent when I was in the US, Europe, or other parts of Asia.

I can't quite put my finger on *it* but *it* is really palpable. *It* is one of those things I miss when I am abroad, one of those things I am most thankful for whenever I wander through the streets of the Philippines...

Cotabato City, March 2009, using a digicam.